27روز مانده به جام جهانی

قصه های جام جهانی

مجارستان در جام جهانی 1954

کافو

کافو

شناسنامه
نام کامل	مارکوس اوانگلیستا د موراس
زادروز	۷ ژوئن ۱۹۷۰
زادگاه	سائوپائولو،  برزیل
قد	۱۷۶ سانتی متر
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی
پُست
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی (گل)
	سائوپائولو ساراگوسا پالمیراس آ. اس. رم آ.ث. میلان
تیم ملی
۱۹۹۰-۲۰۰۶	برزیل	۱۴۲ (۵)

مارکوس اوانگلیستا د موراس (به پرتغالی: Marcos Evangelista de Morais) ملقب به کافو (متولد ۷ ژوئن ۱۹۷۰ سائوپائولو-تاکنون) فوتبالیست مشهور برزیلی است. پست او در فوتبال مدافع راست بود که به گفته کارشناسان وی بهترین فوتبالیست تاریخ در این پست بوده است. او سه بار در جام جهانی به همراه تیم ملی کشورش حضور داشت (۱۹۹۴-۲۰۰۲-۲۰۰۶) که در سال‌های ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ برزیل موفق شد قهرمان جام جهانی فوتبال شود که در سال ۲۰۰۲، کافو کاپیتان تیم ملی فوتبال برزیل بود و کاپ قهرمانی را بالای سر خود برد.

وی در مجموع ۱۴۲ بازی ملی برای کشورش انجام داده است و موفق شده است ۵ گل نیز به ثمر برساند.

فیلیپه اسکولاری

فیلیپه اسکولاری

شناسنامه
نام کامل	لوییز فیلیپه اسکولاری
زادروز	۹ نوامبر ۱۹۴۸ ‏(۶۵ سال)
زادگاه	پاسو فاندو، برزیل
قد	۱۸۲ سانتی‌متر
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی
پُست	مدافع
باشگاه‌های جوانان
۱۹۷۳–۱۹۶۶	Clube Esportivo Aimoré
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی (گل)
۱۹۷۳–۱۹۷۹ ۱۹۸۰ ۱۹۸۰-۱۹۸۱ ۱۹۸۱	Caxias یوونتود Novo Hamburgo سنترو اسپرتیوو آلاگوآنو
دوران مربیگری
۱۹۸۲ ۱۹۸۲-۱۹۸۳ ۱۹۸۳ ۱۹۸۴–۱۹۸۵ ۱۹۸۶ ۱۹۸۶–۱۹۸۷ ۱۹۸۷ ۱۹۸۸- ۱۹۸۸–۱۹۹۰ ۱۹۹۰ ۱۹۹۱ ۱۹۹۱ ۱۹۹۲ ۱۹۹۳–۱۹۹۶ ۱۹۹۶–۱۹۹۷ ۱۹۹۷–۲۰۰۰ ۲۰۰۰–۲۰۰۱ ۲۰۰۱–۲۰۰۲ ۲۰۰۳–۲۰۰۸ ۲۰۰۸–۲۰۰۹ ۲۰۰۹–۲۰۱۰ ۲۰۱۰–	سنترو اسپرتیوو آلاگوآنو یوونتود Brasil de Pelotas الشباب Brasil de Pelotas یوونتود گرمیرو گویاس القادسیه کویت Criciúma الاهلی القادسیه گرمیو جوبیلو ایواتا پالمیراس کروزیرو برزیل پرتغال چلسی بنیادکار پالمیراس

لوییز فیلیپه اسکولاری (به پرتغالی: Luiz Felipe Scolari) (زاده ۹ نوامبر ۱۹۴۸ -پاسو فاندو) بازیکن سابق فوتبال و سرمربی برزیلی است.

اسکولاری سابقه مربی‌گری در تیم ملی فوتبال برزیل، تیم ملی فوتبال پرتغال و باشگاه فوتبال چلسی و بنیادکار ازبکستان را دارد.^[۱]

افتخارات

قهرمان جام جهانی 2002 کره جنوبی-ژاپن به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

اسکولاری موفق شد برزیل را در جام کنفدراسیون ها به مقام قهرمانی برساند.

دهمين دوره جام جهاني - 1974 ( آلمان غربی )

کنگره فيفا در سال 1964، علاوه بر مکزيک که به عنوان ميزبان جام جهاني 1970 برگزيده شد، کشور آلمان غربي هم به منظور ميزباني جام جهاني 1974 انتخاب شد.

دو سال پيش از اين دوره، بازي هاي المپيک 1972 در مونيخ آلمان برگزار شده بود و تمامي امکانات در اين کشور مهياي برگزاري باشکوه جام جهاني بود.
** قهرماني در خانه
ديدار نهايي رقابت‌هاي جام جهاني يک بار ديگر با حضور تيم ميزبان برگزار شد، اما اين بار نمايش فوق‌العاده و استثنايي اين تيم، دومين قهرماني را براي آلمان غربي به ارمغان آورد.
نارنجي پوشان هلند با درخشش "يوهان کرايف" تيم آرژانتين را چهار بر صفر مغلوب کردند و برزيل را به قبول شکست دو بر صفر واداشتند تا حضور مدعي تازه‌اي در فوتبال را اعلام کنند، اما نتوانستند در ديدار فينال مقابل آلمان غربي قد علم کنند و در نتيجه با قبول باخت ‎ 1 - 2که طبيعتا "گرد مولر" گل پيروزي آن را زد، به نايب قهرماني بسنده کردند.
تيم آلمان غربي برخلاف شروع نامطمئني که در اين جام داشت، ناگهان خود را يافته و تا فينال تک تازي کرد.
"فرانس بکن‌باوئر" معروف به "قيصر" فرماندهي تيم را در فينال برعهده داشت تا هلند را با تمام ستاره‌هاي طلايي‌اش شکست دهد.
** جام "فيفا ورلد کاپ"
جام ژول ريمه در دوره قبل به مناسبت سومين قهرماني تيم برزيل براي هميشه به آنان اهدا شده بود.
اعلان عمومي فيفا باعث شد 53 طرح به مقر فيفا در زوريخ ارسال شود و سرانجام در پنجم آوريل 1971 طرح يک مجسمه ساز ايتاليايي به نام سيلويوگازانيکا انتخاب شد.
طرح اين جام جديد که از طلاي ناب ساخته شد و 15 اينچ ارتفاع داشت، عبارت بود از دو بازيکن فوتبال که کره زمين را بر بالاي دستشان بلند کرده بودند.
جام جديد با صرف هزينه يک ميليون فرانک سوئيس توسط کارگاه طلاسازي برتوني ايتاليا ساخته شد و نام جام جهاني فيفا يعني "فيفا ورلد کاپ" بر آن نهاده شد. برخلاف جام ژول ريمه، جام جهاني فيفا پس از قهرماني هر کشور به مدت چهار سال در اختيار کشور مزبور مي ماند و سپس يک جام بدلي به رسم يادبود توسط فيفا به آن کشور اهدا مي شد.
در رقابت‌هاي مرحله مقدماتي اين دوره 98 تيم شرکت کردند و آلمان شرقي، هائيتي، استراليا و زئير جزو اولين تيم‌هاي راه يافته به مرحله اصلي بودند.
مجارستان، اسپانيا، فرانسه و شگفت انگيزتر از همه انگليس، تيم‌هايي بودند که نتوانستند به اين جام راه يابند.
** تغيير در رياست فيفا
در همين زمان فيفا رييس ديگري را به جاي "استنلي راس" انگليسي که از ‎ 1961بر آن رياست مي‌کرد، برگزيد. براي نخستين بار يک غير اروپايي به نام "ژائو هاوه لانژ" بر کرسي رياست فيفا تکيه زد.
تيم آلمان غربي به مرحله دوم راه يافت و بعد از قبول باخت مقابل همسايه‌اش آلمان شرقي، انقلاب کوچکي به وقوع پيوست، هم تيمي‌هاي بکن باوئر اصرار داشتند که از "هلموت شوئن" سرمربي تيم بخواهد تغييراتي در ترکيب و تاکتيک تيم ايجاد کند.
تيم هلند با شيوه خاص "فوتبال کلاسيک" خود که توسط باشگاه آژاکس مشهور شده بود و البته حضور بازيکناني مثل يوهان کرايف، يوهان نيسکنس، جاني رپ و رابي رنسن برينگ با غلبه بر آرژانتين (4 بر 0)، آلمان شرقي (2 بر 0) و برزيل (2 بر 0) از هر دو مرحله صعود کرد.
پديده جام تيم لهستان بود که با ستاره شاخص خود "گرزگورز لاتو" به مقام سوم دست يافت.
لهستاني‌ها نتوانستند آلمان غربي را از راه‌يابي به فينال و رويارويي با هلند بازدارند و مسابقه با سرنگوني کرايف در محوطه پنالتي آلمان شروع شد.
تيم هلند با گل نيسکنس از روي نقطه پنالتي جلو افتاد، اما ستاره‌هاي تيم آلمان، سپ ماير، فرانس بکن باوئر، برتي فوگتس، اولي هوينس و وولفانگ اوورات جادوي کرايف را باطل کرده و با گل هاي پل برايتنر (پنالتي) و گرد مولر پيروز از ميدان خارج شدند.
اين دومين قهرماني آلماني‌ها بعد از رقابت‌هاي سال ‎ 1954در سوييس بود.
** برندگان جام:
قهرمان: آلمان
دوم: هلند
سوم: لهستان
چهارم: برزيل
** برنده کفش طلايي بهترين بازيکن: گرزگورز لاتو از لهستان با هفت گل
** اسطوره‌هاي جام جهاني ‎: 1974
- "يوهان کرايف" (هلند، تولد ‎1947)
کرايف مهاجم مياني که براي تيم آژاکس و تيم ملي هلند در دهه ‎ 1970خوش درخشيد و نامش مترادف با انقلاب سيستم "فوتبال کلاسيک" است، توسط هلند در رسيدن به فينال جام جهاني ‎ 1974به کار گرفته شد.
با وجود اين کرايف حضور در جام جهاني ‎ 1978آرژانتين را رد کرد و هلند در اين دوره نيز به فينال رسيد، اما باز هم مغلوب شد.
اين بازيکن بلند قد و لاغر اندام مهارت بالايي در دريبل توپ داشت و بسيار سريع بود.
کرايف سه بار به عنوان بهترين بازيکن سال اروپا انتخاب شد و آژاکس را به سه عنوان قهرماني اين قاره رساند.
وي ‎ 33مسابقه و ‎ 48گل ملي براي تيم هلند در کارنامه دارد.

- "فرانس بکن‌باوئر" (آلمان، تولد ‎1945)
"قيصر" شايد کاملترين بازيکن تاريخ فوتبال آلمان باشد که کارش را به عنوان هافبک شروع کرد و سپس به يک مهاجم تبديل شد. دستورات دفاعي وي و توانايي‌اش در حمله يکي از عوامل اصلي موفقيت آلمان غربي در اواخر دهه ‎ 1960و اوايل دهه ‎1970 به شمار مي‌رود.
در جام جهاني ‎ 1970در جريان شکست انگليس در يک چهارم نهايي گلزني کرد و فوتبال او در جام جهاني ‎ 1974به اوج خود رسيد.
وي کاپيتان آلمان غربي در جريان پيروزي مقابل هلند و قهرماني در جام جهاني ‎ 1974بود.
بکن‌باوئر ‎ 103مسابقه و ‎ 14گل ملي در کارنامه دارد. وي به همراه بايرن مونيخ و هامبورگ به پنج عنوان قهرماني در ليگ آلمان دست يافت و دو بار به عنوان بهترين بازيکن سال اروپا انتخاب شد.
- "يوهان نيسکنس" (هلند، تولد ‎1951)
يکي از کاملترين هافبک‌هاي تاريخ فوتبال که به همراه يوهان کرايف نقش به سزايي در موفقيت تيم ملي هلند و آژاکس در دهه ‎ 1970داشت.
وي که در حمله و همچنين دفاع بسيار خطرناک ظاهر مي‌شد در هر دو جام جهاني ‎ 1974 و ‎ 1978حضور داشت.
او در نخستين دقايق فينال جام جهاني ‎ 1974برابر آلمان غربي از روي نقطه پنالتي گلزني کرد.
نيسکنس به همراه آژاکس به سه عنوان قهرماني اروپا دست يافت.

** بهترين گلزنان جام جهاني ‎1974
گرزگورز لاتو (لهستان) ‎ 7گل
آندرژي ژارماخ (لهستان) ‎ 5گل
يوهان نيسکنس (هلند) ‎ 4گل
گرد مولر (آلمان غربي) ‎ 4گل
رالف ادستروم (سوئد) ‎ 4گل
جاني رپ (هلند) ‎ 4گل

** آيا مي‌دانيد؟
- رقابت‌هاي جام جهاني ‎ 1974اولين دوره‌اي بود که به صورت رنگي از جعبه جادويي پخش شد.
- در اين دوره به جاي مرحله تک حذفي که بعد از مرحله گروهي بود، رقابت‌ها به صورت دو مرحله گروهي انجام شد.
- برتري يک بر صفر آلمان شرقي مقابل همسايه غربي خود که از نظر سياسي دشمن بودند، شايد در دنياي ورزش اهميتي نداشت، اما از نظر عاطفي و رواني براي هر دو تيم مهم بود.
تيم آلمان غربي دچار شوک بزرگي شده بود، فرانس بکن باوئر کاپيتان تيم با تشکيل يک جلسه اضطراري، کاري انجام داد که بسيار غيرمعمول بود. او در يک مصاحبه تلويزيوني براي آرام کردن مردم کشورش دلايل باخت را توضيح داد.
- تيم اسکاتلند با وجود اين که تنها تيم بدون شکست رقابت هاي جام دهم بود، نتوانست با يک برد و دو تساوي به مرحله دوم صعود کند.
- 98 کشور در مسابقات مقدماتي براي کسب ‎ 14سهميه حضور در جام جهاني رقابت کردند. بلژيک بدون پذيرفتن گل، هيچ شکستي ثبت نکرد، اما به دليل تفاضل گل کمتر نسبت به هلند از دور مسابقات کنار رفت.
- اسکاتلند به عنوان نخستين تيم بريتانيايي صعود کرد و چهار کشور ديگر شامل هاييتي، زئير، آلمان شرقي و استراليا اولين جام جهاني خود را تجربه کردند.
- براي اولين بار کشور ميزبان مسابقات را آغاز نکرد. اولين مسابقه بين برزيل مدعي قهرماني و يوگسلاوي برگزار شد که با تساوي بدون گل خاتمه يافت.
- زئير اولين تيمي بود که دروازه‌بان خود را تعويض کرد.
- دروازه دينوزوف دروازه‌بان ايتاليا سرانجام پس از ‎ 1143دقيقه با گل سانون از هاييتي، باز شد.
- گرد مولر با چهار گل ديگر، مجموع گل‌هاي خود را در جام جهاني به عدد ‎14 رساند.

** ترکيب بازيکنان آلمان غربي قهرمان جام جهاني ‎:1974
دروازه‌بانان: وولفگانگ کلف، سپ ماير، نوربرت نيگبر
مدافعان: فرانس بکن‌باوئر (کاپيتان)، پل برايتنر، هورست ديتر هاوينس ، جورج شوارتزنبک، برتي فوگتس
هافبک‌ها: ديتر هرتزوگ، راينر بونهوف، برنارد کولمان، ياب کاپلمان، هلموت کرمرس، گونتر نتزر، وولفگانگ او‌ورات ، هربرت ويمر.
مهاجمان: هينز فلو، يورگن گرابوفسکي، يوپ هينکس ، اولي هوينس، برند هولزنبين، گرد مولر.

ماریو بالوتلی

ماریو بالوتلی

شناسنامه
نام کامل	ماریو بارووا بالوتلی
زادروز	۱۲ اوت ۱۹۹۰ ‏(۲۳ سال)
زادگاه	پالرمو، ایتالیا
قد	۱٫۸۹ متر (۶ فوت ۲ اینچ)
پست	مهاجم
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	آ.ث. میلان
شمارهٔ پیراهن	۴۵
باشگاه‌های جوانان
۲۰۰۱–۲۰۰۶	Lumezzane
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۲۰۰۵–۲۰۰۶	Lumezzane	۲	(۰)
۲۰۰۶–۲۰۱۰	اینتر میلان	۵۹	(۲۰)
۲۰۱۰–۲۰۱۳	منچستر سیتی	۵۴	(۲۰)
۲۰۱۳–	آ.ث. میلان	35	(25)
تیم ملی‡
۲۰۰۸–۲۰۱۰	ایتالیا زیر ۲۱ سال	۱۶	(۶)
۲۰۱۰–	تیم ملی فوتبال ایتالیا	۱۶	(۵)
*تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۹ دسامبر ۲۰۱۲. ‡ آمار بازی‌ها و گل‌های ملی به‌روز شده در تاریخ ۱۵ نوامبر ۲۰۱۲

ماریو بالوتلی (به انگلیسی: Mario Balotelli) متولد ۱۲ اوت ۱۹۹۰، مهاجم ملی‌پوش تیم ملی فوتبال ایتالیا و باشگاه آ.ث. میلان است. ماریو بالوتلی از یک زوج مهاجر غنایی، توماس و رز باروآه، در پالرمو ایتالیا متولد شد. مدت کوتاهی پس از تولد او خانواده اش به شهر دیگری در ایتالیا مهاجرت کردند. در همان زمان به دنبال بیماری جدی روده که منجر به یک جراحی سخت شد، زندگی ماریو جوان تهدید شد. اگرچه شرایط جسمی او تا پایان سال ۱۹۹۲ کاملاً بهبود یافت. تحت تاثیر شرایط جسمی ماریو و زندگی سخت خانواده اش، والدین او تصمیم گرفتند از سرویس‌های اجتماعی برای حمایت شدن درخواست کمک کنند. در سال ۱۹۹۳ خانواده باروآه با این پیشنهاد که یک خانواده ایتالیایی، خانواده بالوتلی، عهده دار مسئولیت ماریو شود موافقت کردند. در ابتدا ماریو روزهای هفته را در کنار بالوتلی‌ها سپری می‌کرد و آخر هفته‌ها نزد خانواده خود باز می‌گشت. اما پس از مدتی قرار شد ماریو برای همیشه و به طور دائم با سیلویا و فرانچسکو بالوتلی که خانه بزرگ و مجللی در همان شهر داشتند زندگی کند. ماریو در خانه بالوتلی‌ها رشد کرد تا پس از سال‌ها و به شهرت رسیدنش خانواده غنایی اش درخواست بازگشت او را کردند. پیشنهادی که ماریو آن را نپذیرفت چون معتقد بود خانواده غنایی او را فقط به خاطر موقعیتی که به دست آورده می‌خواهند در غیر این صورت در طول سال‌های گذشته رفتار متفاوتی می‌داشتند. وی تاکنون در تیم‌های معتبری مانند لومیزانه، اینترمیلان و منچسترسیتی بازی کرده‌است؛و در حال حاضر در تیم باشگاهی آث میلان بازی می کند. او به همراه تیم ملی فوتبال ایتالیا حضور در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ را نیز در کارنامهٔ ورزشی خود دارد.^[۱] وی در مصاحبه با نشریه تله فان مدعی شده‌است که می‌تواند مرد سال فوتبال جهان شود.^[۲]

بازگشت به خانه

در تاریخ ۲۹ ژانویه ۲۰۱۳ ماریو بالوتلی با قراردادی ۴/۵ ساله به ارزش ۲۲ میلیون یورو به میلان ایتالیا پیوست.^[۳]

گل‌های ملی

#	تاریخ	ورزشگاه	حریف	امتیاز	نتیجه	رقابت
۱.	۱۱ نوامبر ۲۰۱۱	ورزشگاه شهری وروتسواف، وروتسواف، لهستان	لهستان	۰–۱	۰–۲	بازی دوستانه
۲.	۱۸ ژوئن ۲۰۱۲	ورزشگاه شهری پوزنان، پوزنان، لهستان	جمهوری ایرلند	۰–۲	۰–۲	یورو ۲۰۱۲
۳.	۲۸ ژوئن ۲۰۱۲	ورزشگاه ملی ورشو، ورشو، لهستان	آلمان	۰–۱	۱–۲
۴.				۰–

تیم ملی فوتبال ژاپن

ژاپن
لقب	آبی سامورایی
فدراسیون	فدراسیون فوتبال ژاپن
کنفدراسیون	کنفدراسیون فوتبال آسیا
سرمربی	آلبرتو زاکرونی
کاپیتان	یوشیکاتسو کاواگاوچی
بیشترین بازی ملی	یاسوهیتو اندو (۱۴۱)
بیشترین گل ملی	کونیشیگه کاماموتو (۸۰)
ورزشگاه خانگی	ورزشگاه سایتاما
کد فیفا	JPN
رده‌بندی فیفا	47
برترین رده در فیفا	۹ (فوریه ۱۹۹۸)
پایین‌ترین رده در فیفا	۶۲ (فوریه ۲۰۰۰)
رده الو	۱۹
برترین رده الو	۸ (اوت ۲۰۰۱، مارس ۲۰۰۲)
پایین‌ترین رده الو	۱۱۲ (سپتامبر ۱۹۶۲)
نخستین بازی ملی  ژاپن‏ ۰ - ۵ جمهوری چین  (توکیو، ژاپن؛ ۹ مه ۱۹۱۷)
بهترین پیروزی  ژاپن‏ ۱۵ - ۰ فیلیپین  (توکیو، ژاپن؛ ۱۵ سپتامبر ۱۹۶۷)
بدترین شکست فیلیپین ‏ ۱۵ - ۲ ژاپن (توکیو، ژاپن؛ ۱۰ مه ۱۹۱۷)
جام جهانی
حضور	۴ (نخستین ۱۹۹۸)
بهترین نتیجه	یک‌هشتم‌نهایی - ۲۰۰۲
نام منطقه‌ای
حضور	۷ (نخستین ۱۹۸۸)
بهترین نتیجه	قهرمان - ۱۹۹۲، ۲۰۰۰، ۲۰۰۴، ۲۰۱۱

تیم ملی فوتبال ژاپن نماینده ژاپن در رویدادهای بین‌المللی فوتبال است که زیر نظر فدراسیون فوتبال ژاپن اداره می‌شود. این تیم با ۴ عنوان قهرمانی در مسابقات جام ملت‌های آسیا در سال‌های ۱۹۹۲، ۲۰۰۰، ۲۰۰۴و ۲۰۱۱ از دیدگاه تعداد قهرمانی رکورددار آسیا محسوب می‌شود. این تیم همچنین در کارنامه خود چهار دوره صعود به جام جهانی فوتبال و دو بار رسیدن به مرحله یک‌هشتم‌نهائی جام جهانی در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۱۰ و نایب قهرمانی در جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۰۱ از پرافتخارترین تیم‌های ملی فوتبال آسیا در جهان محسوب می‌شود.

هرچند مدال برنز المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی مهمترین عنوان تیم ملی ژاپن در میادین بین‌المللی فوتبال بوده‌است اما تیم ملی ژاپن با توجه به آماتور بودن فوتبال در ژاپن، تا ۳۰ سال بعد موفق به صعود به جام جهانی نشد. تأسیس جی‌لیگ لیگ حرفه‌ای فوتبال ژاپن در سال ۱۹۹۳ کمک شایانی به قدرت گرفتن فوتبال ملی این کشور کرد.

تیم ملی ژاپن تنها تیم غیر آمریکایی است که دو بار در سال‌های ۱۹۹ و ۲۰۱۱ به کوپا آمریکا دعوت شده‌است.^{[نیازمند منبع]}

رکوردها

مربیان

مربی دوره آلبرتو زاکرونی ۲۰۱۰-تاکنون تاکشی اوکادا ۲۰۰۷–۲۰۱۰ ایویکا اوسیم ۲۰۰۶–۲۰۰۷ زیکو ۲۰۰۲–۲۰۰۶ فیلیپ تروسیه ۱۹۹۸–۲۰۰۲ تاکشی اوکادا ۱۹۹۷–۱۹۹۸ شو کامو ۱۹۹۴–۱۹۹۷ فالکائو ۱۹۹۴ هانس اوفت ۱۹۹۲–۱۹۹۳ کنزو یوکویاما ۱۹۸۸–۱۹۹۱ یوشینوبو ایشی ۱۹۸۶–۱۹۸۷ تاکاجی موری ۱۹۸۱–۱۹۸۵ سابورو کاوابوچی ۱۹۸۰–۱۹۸۱

مربی دوره ماساشی واتانابه ۱۹۸۰ یوکیو شیمورا ۱۹۷۹–۱۹۸۰ هیروشی نینومیا ۱۹۷۶–۱۹۷۸ کن ناگانوما ۱۹۷۲–۱۹۷۶ شونیچیرو اوکانو ۱۹۷۰–۱۹۷۱ کن ناگانوما ۱۹۶۲–۱۹۶۹ هیدوکی تاکاهاشی ۱۹۶۰–۱۹۶۲ شیگمارو تاکنوکوشی ۱۹۵۸–۱۹۵۹ تایزو کاواماتو ۱۹۵۸ یوهان کاوازیکو ۱۹۵۷ شیگمارو تاکنوکوشی ۱۹۵۱–۱۹۵۶ میتسوهیراتو ۱۹۵۱