دوازدهمين دوره جام جهاني - 1982 ( اسپانيا )

اسپانيايي ها 16 سال قبل از برگزاري دوازدهمين دوره جام جهاني به عنوان ميزبان انتخاب شده بودند و اين فرصت باعث برگزاري باشکوه اين بازي ها شد.

در هفدهم ماه مه 1979، فيفا تصميم گرفت که تعداد تيم‌هاي نهايي را از 16 تيم به 24 تيم افزايش دهد تا قاره‌هايي چون آسيا، آفريقا و حتي آمريکا که فوتبالشان در حال پيشرفت بود، شانس بيشتري براي رقابت داشته باشند. با افزايش تيم‌ها، تعداد مسابقات دور نهايي هم به 52 بازي افزايش يافت.

** تغيير در نحوه برگزاري جام جهاني
با افزايش تيم ها به 24 تيم، نحوه برگزاري ديدارهاي جام جهاني هم تغيير يافت. چنين مقرر شد که تيم ها در 6 گروه چهار تيمي قرار گيرند و از هر گروه 2 تيم به مرحله دوم صعود نمايند تا در اين مرحله 12 تيم صعود کننده در چهار گروه 3 تيمي مرحله يک چهارم نهايي را برگزار کنند، تيم هاي صدرنشين هر گروه به مرحله نيمه نهايي راه يابند تا با انجام دو بازي چهره دو تيم فيناليست مشخص شود.
دوازدهمين دوره رقابت هاي جام جهاني فرصت فتح سومين سکوي قهرماني براي لاجوردي پوشان ايتاليا بود.

** برزيل حذف شد
تيم پر مهره برزيل در مرحله دوم نتوانست اين تيم را مجبور به قبول شکست کند و در نتيجه خود در ديداري مهيج و زيبا 3 بر 2 باخت و از جام خداحافظي کرد.
زيکو، سوکراتس، فالکائو و ادر ناتوان از کاستن شدت حملات حريف بودند و پائولو روسي با به ثمر رساندن هر سه گل تيمش، ايتاليا را برنده کرد.
آتزوري ها در فينال مقابل آلمان غربي قرار گرفتند و روسي با 6 گل، بهترين گلزنان جام نام گرفت.

** روسي ايتاليا را زنده کرد
تيم ايتاليا بعد از شروع ضعيفي که داشت، با درخشش پائولو روسي جان تازه اي گرفت تا سومين جام را به خانه ببرد اما اين دوره از رقابت ها به خاطر دو ديدار بسيار مهيج آن در حافظه تاريخ ماندني شد؛ ديدار برزيل مقابل ايتاليا و مهمتر از همه فرانسه با آلمان غربي در نيمه نهايي.
تا سال 1982 هيچ کشوري به اندازه اسپانيا فرصت نداشت که خود را براي ميزباني آماده کند، اسپانيا براي ميزباني رويدادي انتخاب شد که به جاي 16 تيم قرار بود با حضور 24 تيم برگزار شود.
طبق قوانين جديد، 13 تيم از اروپا، سه تيم از آمريکاي جنوبي، دو تيم از آفريقا، دو تيم از آسيا/اقيانوسيه و دو تيم از کونکاکاف (آمريکاي شمالي، مرکزي و حوزه درياي کارائيب) به دوازدهمين دوره رقابت هاي جام جهاني راه يافتند. اسپانيا به عنوان ميزبان و آرژانتين که مدافع قهرماني بودند، اين ليست را کامل کردند.
با وجود افزايش تعداد تيم هاي جام جهاني در سال 82، هلند به عنوان نايب قهرمان سال هاي 74 و 78 در ميان صعود کننده ها نبود. اين تيم در مرحله مقدماتي توسط فرانسه که تحت سرمربيگري ميشل هيدالگو بود، حذف شد.
تيم هاي فرانسه، آلمان و ايتاليا برخلاف عملکرد نه چندان مطمئني که در مرحله نخست داشتند، انسجام تيمي خود را بازيافته و تمام ديدارهاي مرحله دوم را با مقهور کردن حريفان پشت سر گذاشتند.
در نيمه نهايي، تيم ايتاليا با گل هاي پائولو روسي نشان داد که حريف بزرگي براي لهستان است. ديدار ديگر نيمه نهايي داستان کاملا متفاوتي داشت. اين مسابقه از معدود ديدارهايي است که همچنان حرف و حديث هاي زيادي در خصوص آن در محافل مختلف مطرح مي شود.
تيم آلمان با گل ليتبارسکي از فرانسه جلو افتاد اما پلاتيني با يک ضربه پنالتي نتيجه را مساوي کرد. در وقت اضافه تيم فرانسه با نتيجه 3 بر 1 به پيروزي رسيد که بار ديگر آلماني ها بازي را به تساوي کشيدند و در ضربات پنالتي حريف را از رسيدن به فينال محروم کردند.
تيم پر ستاره ايتاليا، آلمان غربي را به راحتي شکست داد. روسي در اين ديدار هم گلزني کرد اما "دينو زوف" کاپيتان 40 ساله ايتاليا کاپ قهرماني را از دستان "خوآن کارلوس" پادشاه اسپانيا دريافت کرد تا ايتاليا بعد از برزيل، دومين کشوري باشد که سه بار در جام جهاني قهرمان شده است.

** برترين هاي جام جهاني:
قهرمان: ايتاليا
دوم: آلمان غربي
سوم: لهستان
چهارم: فرانسه

** برنده کفش طلايي: پائولو روسي از ايتاليا با 6 گل
** برنده توپ طلايي: پائولو روسي
** جايزه بازي جوانمردانه: برزيل

** اسطوره هاي جام جهاني 1982:
- "آرتور آنتونس کويمبرا" (ملقب به زيکو، برزيل، تولد 1953)
هافبک هجومي با ضربات آزاد مرگباري که وي را معروف به "پله سفيد" کرد.
بيش از 650 گل براي باشگاه فلامنگو برزيل و يک گل در نخستين مسابقه ملي خود برابر مجارستان به ثمر رساند با وجود اين در سه جام جهاني که شرکت داشت، شانس نياورد.
وي به دليل مصدوميت نتوانست عملکرد خوبي در جام جهاني 1978 داشته باشد اما چهار سال بعد در اوج آمادگي در اين مسابقات حاضر شد.
زيکو در 33 سالگي در حاليکه کاملا آماده نبود مجددا در جام جهاني 1986 حضور يافت و در مرحله يک چهارم نهايي برابر فرانسه وارد زمين شد تا يک پنالتي را از دست بدهد.
در سال هاي 1977، 1981 و 1982 به عنوان بهترين بازيکن آمريکاي جنوبي انتخاب شد و پس از 88 مسابقه ملي و به ثمر رساندن 66 گل، با فوتبال خداحافظي کرد.
- "پائولو روسي" (ايتاليا، تولد 1956)
ستاره 1982 ايتاليا تقريبا اين مسابقات را از دست داد. به دليل شرکت در يک رسوايي رشوه گيري در سال 1980 سه سال محروم شد اما پس از اعتراض هاي مداوم در مورد بي گناهي، اجازه بازي يافت.
روسي به عنوان يک مهاجم مياني توانايي بسياري در جايگيري مناسب در زمان مناسب داشت.
در جام جهاني 1982 سه گل در جريان پيروزي 3 بر 2 برابر برزيل به ثمر رساند. در مرحله نيمه نهايي نيز دو بار گلزني کرد تا ايتاليا 2 بر 0 برابر لهستان به پيروزي برسد و سپس در فينال گل نخست ايتاليا مقابل آلمان غربي را وارد دروازه حريف کرد تا با شش گل در صدر گلزنان اين رقابت ها قرار بگيرد.
وي هنگام کسب مقام چهارم توسط ايتاليا در جام جهاني 1978 نيز در اين تيم عضويت داشت. مجموع گل هاي ملي او 20 گل در 48 مسابقه است.
در سال 1982 به عنوان بهترين بازيکن اروپا انتخاب شد و در سال 1985 به همراه يوونتوس به قهرماني در اروپا رسيد.

- "ميشل پلاتيني" (فرانسه، تولد 1955)
هافبک هجومي قدرتمندي که نقش به سزايي در موفقيت فرانسه در دهه 1980 ايفا کرد.
وي که 41 گل ملي در کارنامه دارد، در جام جهاني 1982 نقش به سزايي در راه يابي فرانسه به نيمه نهايي داشت. فرانسه در اين مرحله برابر آلمان غربي به تساوي 3 بر 3 دست يافت.
اين بازيکن پس از جام جهاني از سنت اتين به يوونتوس پيوست.
يکي از بازيکنان مطرح در جريان قهرماني فرانسه در جام ملت هاي اروپا در سال 1984 بود. دو سال بعد کشورش را به پس از پيروزي برابر برزيل در يک چهارم نهايي با وجود از دست دادن يک پنالتي، در راهيابي به نيمه نهايي جام جهاني کمک کرد.
گل پيروزي يوونتوس در مسابقات قهرماني 1985 اروپا برابر ليورپول را به ثمر رساند.
وي 68 گل در 147 مسابقه خود در اين باشگاه به نام خود ثبت کرد.
در 32 سالگي از فوتبال خداحافظي کرد و در سال هاي 1988 تا 92 هدايت تيم ملي فرانسه را به دست گرفت اما نتوانست به موفقيت بزرگي برسد.
پلاتيني اکنون بر کرسي رياست اتحاديه فوتبال اروپا (يوفا) تکيه زده است.

** برترين گلزنان جام جهاني 1982
- پائولو روسي (ايتاليا) 6 گل
- کارل هاينس رومنيگه (آلمان) 5 گل
- زبيگنيو بونيک (لهستان) 4 گل
- زيکو (برزيل) 4 گل

** آيا مي دانيد؟
- در روز 16 ژوئن سال 1982 ورزشگاه "ال مولينون" شاهد يکي از عجيب ترين نتايج فوتبال بود. تيم الجزاير در ديدار با آلمان غربي، با يک گل از حريف پيش افتاد اما در ادامه نتيجه مساوي شد تا گل بلومي پيروزي شايسته اي را براي الجزاير مقابل قهرمان دو دوره جام جهاني رقم بزند.
- هيچ نشانه اي از محدوديت سني در جام جهاني وجود نداشت بنابراين "نورمن وايت سايد" وقتي که 17 سال و 42 روز بيشتر نداشت، در ديدار ايرلند شمالي مقابل يوگسلاوي اولين بازي ملي خود را انجام داد تا رکورد جوانترين بازيکن جام را به دست بياورد.
- عنوان مسن ترين بازيکن نيز به خاطر حضور "روژه ميلا" در دقايقي از ديدار کامرون مقابل روسيه در سال 1994، به نام وي ثبت شد. ميلان 42 سال و 39 روز داشت.
- پرگل ترين ديدار جام جهاني اصلا مربوط به دوران کهن و قرون وسطي نيست بلکه به سال 1982 بر مي گردد که مجارستان 10 بر 1 السالوادور را شکست داد.
رکورد قبلي نيز 9 بر 0 مقابل کره در سال 1954 بود و همين نتيجه را يوگسلاوي در سال 1974 مقابل زئير تکرار کرد.
- حدود 107 کشور براي شرکت در مسابقات مقدماتي دعوت شدند. 306 مسابقه انجام شد و 797 گل از دروازه ها گذشت.
- براي اولين بار در مراحل پاياني در صورت تساوي، ضربات پنالتي تعيين کننده بود.
- 52 مسابقه مرحله پاياني در 14 ورزشگاه شامل: بيلبائو، وايادوليد، ويگو، کرونا، بارسلونا، گيخون، اويدو، الچه،آليسانته، والنسيا، ساراگوسا، مالاگا، سوي يا و مادريد انجام شد.
- براي اولين بار آفريقا در اين مسابقات با دو نماينده الجزاير و کامرون شرکت کرد، کويت از آسيا، نيوزيلند از اقيانوسيه و هندوراس از کونکاکاف براي اولين بار در جام جهاني شرکت کردند.
- براي اولين بار پس از 22 سال، مدعي عنوان قهرماني در نخستين مسابقه شکست خورد. در اين مسابقه بلژيک 1 بر 0 برابر آرژانتين به پيروزي رسيد.
- برايان رابسون با گلزني در ثانيه 27 ديدار انگليس برابر فرانسه رکورد جديدي ثبت کرد.
- فرانسه در ديدار با کويت در دور نخست 4 بر 1 به پيروزي رسيد در حاليکه چهار گل ديگر اين تيم توسط داور اهل شوروي (سابق) مردود اعلام شد.
- ايتاليا با پيروزي 3 بر 1 برابر آلمان غربي در فينال، اولين تيم اروپايي بود که سه بار به قهرماني رسيده است، شناخته شد.

** ترکيب بازيکنان ايتاليا قهرمان جام جهاني 1982
دروازه بانان: ايوانو بوردون، جيوآني گالي، دينو زوف
مدافعان: فرانکو بارسي، جوسپه برگومي، آنتونيو کابريني، فولويو کولوواتي، کلاديو جنتيله، جائتانو اسکره آ، پيترو ويررچوود
هافبک ها: جيانکارلو آنتوگنوني، فرانکو کاسيو، برنو کونتي، جوسپه دوسنا، جيانپيه رو ماريني، دانيله ماسارو، گابيله اوريالي، مارکو تاردلي
مهاجمان: الساندرو آلتوبلي، فرانچسکو گرازياني، پائولو روسي، فرانکو سلواگي
سرمربي: انزو بيرزوت

24روز مانده به جام جهانی

قصه های جام جهانی

بهترین لحظات جام جهانی

استیون جرارد

استیون جرارد

جرارد در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
شناسنامه
نام کامل	استیون جورج جرارد[۱]
زادروز	۳۰ مهٔ ۱۹۸۰ ‏(۳۳ سال)[۱]
زادگاه	ویتسون، مرسی‌ساید، انگلستان
قد	۱٫۸۳ متر (۶ فوت ۰ اینچ)[۲]
پست	هافبک
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	لیورپول
شمارهٔ پیراهن	۸
باشگاه‌های جوانان
۱۹۸۷–۱۹۹۸	لیورپول
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۱۹۹۸–	لیورپول	۴۶۶	(۱۰۸)
تیم ملی
۱۹۹۹–۲۰۰۰	زیر ۲۱ سال انگلستان	۴	(۱)
۲۰۰۰–	انگلستان	۱۰۹	(۲۱)
*تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

استیون جورج جرارد (به انگلیسی: Steven Gerrard ) (زادهٔ ۳۰ مه ۱۹۸۰) (معروف به استیوی جی) فوتبالیستی انگلیسی است که در حال حاضر در باشگاه فوتبال لیورپول بازی می‌کند. او را از بهترین هافبک‌های حال حاضر جهان می‌دانند. او، پس از دیدیه دشان، جوان‌ترین کاپیتانی است که جام باشگاه‌های اروپا را بالای سر برده‌است (در قهرمانی لیورپول در جام ۲۰۰۵).

زندگی ورزشی

باشگاه فوتبال لیورپول

استیون جرارد در حال حاضر محبوبترین بازیکن ورزشگاه انفیلد ۵۰ هزار نفری است. او بر خلاف بسیاری از اسطوره‌های تیم لیورپول همچون رابی فاولر، مایکل اوون و جیمی کاراگر، از زمان کودکی طرفدار لیورپول بود. تصادفاً یکی از اقوام کم‌سن و سال‌تر او به نام آنتونی جرارد فوتبالیستی حرفه‌ای است که کار را با اورتون (رقیب سنتی لیورپول) آغاز کرد و اکنون در لیگ دستهٔ دوم انگلستان برای والسال بازی می‌کند.

جرارد معمولاً به عنوان هافبک میانی بازی می‌کند گرچه در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶ بیشتر به عنوان هافبک راست به میدان آمد. او گاهی به عنوان دفاع راست نیز بازی کرده‌است که معروف‌ترین مثال آن وقت‌های اضافهٔ فینال جام باشگاه‌های اروپای ۲۰۰۵ است.

جرارد تمام عمر ورزشی خود را در لیورپول گذرانده‌است. او در ردهٔ زیرسن از سال ۱۹۸۹ (۹ سالگی) تا سال ۹۸ برای تیم‌های پایهٔ لیورپول بازی می‌کرد و از سال ۹۸ نیز برای تیم بزرگسالان لیورپول بازی می‌کند. او در حال حاضر شمارهٔ ۸ این تیم را به تن دارد و کاپیتان آن است. از سال ۹۸ تا بحال مجموعاً در ۴۷۱ بازی لیورپول حاضر بوده و ۱۱۱ گل به ثمر رسانده‌است.

جرارد برای اولین بار در ۳۰ نوامبر ۱۹۹۸ برای لیورپول به میدان آمد. او در نیمهٔ دوم بازی مقابل بلک‌برن با وگارد هگم تعویض شد.^[۳] اولین ۹۰ دقیقهٔ او در جام یوفا و بازی مقابل سلتاویگو بود و با این‌که لیورپول در آن شب شکست خورد، جرارد ۱۸ ساله نام خود را مطرح کرد. او در ۵ دسامبر ۱۹۹۹ در بازی مقابل شفیلد ونزدی اولین گل خود را بری لیورپول به ثمر رساند.^[۴]

در سال ۲۰۰۱ او به عنوان بازی‌کن جوان سال در انگلستان از سوی «انجمن بازی‌کنان حرفه‌ای» انتخاب شد. در همان فصل او به همراه لیورپول به فینال سه جام راه یافت و در همهٔ آن‌ها بازی کرد. در فینال جام یوفا مقابل آلاوز گل دوم را به ثمر رساند.

در تابستان ۲۰۰۴ چلسی وارد مذاکره برای خرید او شد اما نهایتاً جرارد ماندن در لیورپول را ترجیح داد. دلایل این ماندن متفاوت و قابل بحث هستند. بعضی می‌گویند او می‌خواست پیش دوستان و خانواده‌اش بماند، بعضی می‌گویند مربی جدید لیورپولی‌ها، رافائل بنیتز، علت این انتخاب بود و بعضی می‌گویند طرفداران لیورپول او را به مرگ تهدید کرده بودند.

او در ۲۰ سپتامبر ۲۰۰۴ مقابل منچستر یونایتد مصدوم شد و این مصدومیت تا نوامبر آن سال او را از بازی محروم کرد. در آخرین بازی مرحلهٔ گروهی جام باشگاه‌های اروپای همان سال جرارد از فاصلهٔ بیست و پنج یارد گلی حیاتی مقابل المپیاکوس یونان به ثمر رساند. لیورپول در آن بازی برای صعود نیاز به پیروزی با دو گل داشت و جرارد با به ثمر رساندن گل سوم صعود را تضمین کرد. خود جرارد آن گل را بهترین گلش برای لیورپول می‌داند.

از دیگر گل‌های معروف او گلی است که در فینال جام باشگاه‌ةای همان سال در ۲۵ می ۲۰۰۵ در استانبول مقابل آث میلان به ثمر رساند. در آن هنگام آث میلان ۳ بر ۰ از لیورپول جلو بود و گل جرارد که با ضربهٔ سر به ثمر رسید آغاز بازی طوفانی لیورپولی‌ها بود. چند دقیقه بعد ولادیمیر اسمیچر گل دوم لیورپول را زد. سپس گنارو گاتوزو در یکی از حملات جرارد در محوطهٔ جریمه روی او خطا کرد، داور اعلام پنالتی کرد و ژابی آلونسو توپ را در دو ضرب به گل تبدیل کرد تا لیورپول ۳-۳ مساوی کند و نهایتاً جام را فتح کند. فینال آن جام را کلاً می‌توان اوج دورهٔ ورزشی جرارد دانست، خود او در مورد آن بازی گفته‌است:«چگونه می‌توانم پس از شبی مثل این، (لیورپول را) ترک کنم؟» او در آن مسابقات به عنوان باارزش‌ترین بازیکن فصل نیز انتخاب شد.

جرارد در فینال جام حذفی مقابل وست‌هام نیز به عنوان کاپیتان به میدان آمد و دو گل به ثمر رساند. گل دوم او در وقت‌های تلف‌شدهٔ نیمهٔ دوم به ثمر رسید و باعث به تساوی رسیدن بازی شد. جرارد از ۳۵ یاردی دروازهٔ شاکا هیسلوپ را باز کرد. گل او از طرف برنامهٔ مشهور «بازی روز» به عنوان گل فصل انتخاب شد و از بهترین گل‌های تاریخ جام حذفی انگلستان است. طبق محاسبات توپ او در یک ثانیه ۳۵ یارد را طی کرد و این بدین معنی است که حدود ۶۸ مایل در ساعت سرعت داشته‌است. در ضمن با این گل جرارد به افتخار بزرگی نایل آمد. او به عنوان یک هافبک در فینال چهار جام بزرگ گل زده بود. یعنی جام حذفی (۲۰۰۶ مقابل وستهام)، جام اتحادیه (۲۰۰۳ مقابل منچستر یونایتد)، جام یوفا (۲۰۰۱ مقابل آلاوز)، و جام باشگاه‌های اروپا (۲۰۰۵ مثابل آث میلان).

در ۸ ژولای ۲۰۰۵ پس از ماجراهایی جرارد نهایتاً پیشنهاد چلسی را کنار زد و به همراه جیمی کاراگر قراردادش را به مدت چهار سال تمدید کرد.

در پایان فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶ او از طرف «انجمن بازیکنان حرفه‌ای» به عنوان بازیکن سال انگلستان انتخاب شد. از زمان جان بارنس در ۱۹۸۸ هیچ کس از لیورپول به چنین افتخاری نایل نیامده بود.

بعدها بنیتو فلورو، مدیر رئال مادرید، نیز برای خرید او وارد مذاکره شد اما جرارد با رد هرگونه پیشنهاد اعلام کرد:«تا وقتی که کسی بگوید مرا نمی‌خواهد، این‌جا می‌مانم!»

تیم ملی فوتبال انگلستان

جرارد در تیم ملی انگلستان شمارهٔ ۴ را به تن می‌کند. او از سال ۲۰۰۰ در این تیم بازی می‌کند و تا بحال در ۷۰ بازی ملی حاضر بوده و ۱۴ گل به ثمر رسانده‌است. (این آمار تا ۲۰ فوریه ۲۰۰۹ به روز شده‌است). در حال حاضر استیون کاپیتان دوم تیم ملی انگلستان است. در سپتامبر ۲۰۰۱ او در بازی انگلستان مقابل آلمان که به برتری ۵ بر ۱ انگلستان انجامید، یک گل به ثمر رساند و این اولین گل او برای تیم ملی انگلستان بود. با این که استیون جرارد یکی از ارکان‌های تیم ملی فوتبال انگلستان برای صعود به جام جهانی بود ولی خودش به علت مصدومیت جام جهانی ۲۰۰۲ را از دست داد.

جرارد در نزدیکی‌های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان مصدومیت کوتاهی داشت و گفته می‌شد که شاید اولین بازی انگلستان را از دست بدهد. اما او به بازی آمد و به همراه تیمش پاراگوئه را یک بر صفر شکست دادند. این اولین حضور او در جام جهانی بود که یک کارت زرد نیز برایش به ارمغان داشت. جرارد در بازی دوم انگلستان مقابل ترینیداد و توباگو نیز به میدان آمد. در آن بازی انگلستان با گل پیتر کراوچ یک بر صفر جلو افتاد و سپس در دقیقهٔ ۹۱ جرارد گل دوم را به ثمر رساند تا صعود انگلستان مسجل شود. جالب است که این گل نیز مقابل شاکا هیسلوپ به ثمر رسید، یعنی همان دروازه‌بانی که در فینال جام حذفی از ۳۵ یاردی از جرارد گل خورده بود.

جرارد در بازی سوم مقابل سوئد استراحت داده شد تا کارت دیگری دریافت نکند و از بازی بعدی محروم نشود اما به عنوان ذخیره به میدان آمد و دروازهٔ سوئد را باز کرد. جرارد در یک هشتم نهایی مقابل اکوادور نیز به میدان آمد و در پیروزی انگلستان نفش داشت. در یک چهارم نهایی انگلستان مقابل پرتغال ابتدا به تساوی صفر بر صفر رسید و کار به پنالتی کشیده شد. در پنالتی‌ها جرارد و دو هم تیمی اش پنالتی‌هاشان را گل نکردند تا انگلستان از جام حذف شود.

زندگی شخصی

جرارد در ویستون، مرسی‌ساید متولد شد و در هویتون، مرسی‌ساید بزرگ شد. او در وست‌دربی، لیورپول به دبیرستان کاتولیک کاردینال هینان می‌رفت.

جرارد در حال حاضر با الکس کوران (Alex Curran) از مرسی‌ساید نامزد کرده‌است. او از سال ۲۰۰۲ با الکساندر رابطه داشت و از ۲۰۰۴ با او نامزد کرد. آن‌ها صاحب دو فرزند هستند و قرار است در تابستان ۲۰۰۷ ازدواج کنند. فرزندان استیون و الکس، لیلی-الا(Lilly-Ella) (زادهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۰۴) و لکسی(Lexie) (زادهٔ ۹ مه ۲۰۰۶) نام دارند.

افتخارات

با لیورپول

• قهرمانی جام یوفا، جام حذفی و جام اتحادیه در فصل ۲۰۰۰-۲۰۰۱
• قهرمانی جام خیریه و سوپرکاپ اروپا و نایب قهرمانی لیگ برتر در فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۲
• قهرمانی جام اتحادیه و نایب قهرمانی جام خیریه در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳
• قهرمانی جام قهرمانان اروپا و نایب قهرمانی جام اتحادیه در فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵
• قهرمانی جام حذفی و سوپرکاپ اروپا و نایب قهرمانی جام باشگاه‌های جهان در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶
• قهرمانی جام خیریه ۲۰۰۶

جوایز شخصی

• بازیکن جوان سال انگلستان در سال ۲۰۰۱ (از سوی انجمن بازی‌کنان حرفه‌ای)
• باارزش‌ترین بازیکن فصل جام باشگاه‌های اروپا در فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵
• بازیکن سال انگلستان در سال ۲۰۰۶ (از سوی انجمن بازی‌کنان حرفه‌ای)

ویسنته دل بوسکه

شناسنامه
نام کامل	ویسنته دل بوسکه گونزالس
زادروز	۲۳ دسامبر ۱۹۵۰ ‏(۶۳ سال)
زادگاه	سالامانکا، اسپانیا
قد	۱۸۴ سانتی متر
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	تیم ملی فوتبال اسپانیا (سرمربی)
پُست	سرمربی
باشگاه‌های جوانان
۱۹۶۶-۱۹۶۸ ۱۹۶۸-۱۹۶۹	سالامانتینو رئال مادرید
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی (گل)
۱۹۶۹-۱۹۷۰ ۱۹۷۰-۱۹۸۴ ۱۹۷۰-۱۹۷۱ ۱۹۷۱-۱۹۷۲ ۱۹۷۲-۱۹۷۳ ۱۹۶۹-۱۹۸۴	پلاس اولترا رئال مادرید کاستلون کوردوبا کاستلون مجموع	۱۱(۵) ۳۱۲(۱۴) ۱۳(۴) ۱۹(۱) ۳۰(۵) ۳۸۵(۲۹)
تیم ملی
۱۹۶۹ ۱۹۷۰-۱۹۷۶ ۱۹۷۵-۱۹۸۰	زیر ۱۸ سال اسپانیا آماتورهای اسپانیا اسپانیا	۱(۰) ۳(۰) ۱۸(۱)
دوران مربیگری
۱۹۸۵-۱۹۹۰ ۱۹۹۴ ۱۹۹۶ ۱۹۹۹-۲۰۰۳ ۲۰۰۴-۲۰۰۵ ۲۰۰۸-	رئال مادرید کاستیا رئال مادرید رئال مادرید رئال مادرید بشیکتاش تیم ملی فوتبال اسپانیا

ویسنته دل بوسکه گونزالس (به اسپانیایی: Vicente del Bosque González, 1st Marquis of Del Bosque) (زاده ۲۳ دسامبر ۱۹۵۰)، بازیکن بازنشسته اسپانیایی و سرمربی فعلی تیم ملی اسپانیا می‌باشد که توانست این تیم را، به مقام قهرمانی در جام جهانی ۲۰۱۰ و جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ برساند.

بهترین مربی جهان

دل بوسکه به عنوان بهترین مربی جهان در سال ۲۰۱۲ انتخاب شد.^[۱]

محمد رضا گلزار

درست در روزهایی که از اردوی تیم ملی فوتبال کشورمان خبرهایی نه چندان خوشایند به گوش می رسد، عده ای از بازیگران سینما و تلویزیون در حال بستن چمدان برای مسافرت به برزیل هستند تا در قامت یار دوازدهم حامی فوتبالیست های کشورمان باشند. این هم از اتفاقات حاشیه ای و البته جذاب جام بیستم است که در کنار اخبار رنگارنگ جام جهانی خودنمایی می کند.

اگر در دوره های قبل عمدتا خوانندگان به میدان می آمدند و با تک آهنگ هایی قصد بالا بردن حس ناسیونالیستی و روحیه فوتبالیست ها را داشتند، این بار بازیگران تصمیم گرفته اند نفس به نفس همراه ملی پوشان باشند و سهمی در افزایش اعتماد به نفس آنها ایفا کنند. این پروژه البته به طور خودجوش توسط هنرمندان شکل نگرفته و در قالب مستندی به نام «یار دوازدهم» اجرایی خواهد شد.

یار دوازدهم چیست؟

سی ام فروردین نشستی برای معرفی «یار دوازدهم» برگزار شد. آنچه در این نشست بیش از همه به چشم خبرنگاران آمد، ترکیب محمدرضا گلزار، سید جواد هاشمی، محمدحسین لطیفی، عزیز محمدی و البته استفاده از پیشوند «فرهنگی و هنری» برای این پروژه بود. سید جواد هاشمی در مقام تهیه کننده ابتدا مزایای این طرح را برشمرد و اشاره کرد: «نتیجه حضور هنرمندان در کنار تیم فوتبال، معطوف شدن ذهن مردم به یاری و حمایت از تیم ملی و انتقال انرژی مثبت به فوتبالیست ها است.»

ابهامات پروژه یار دوازدهم

او از محمدحسین لطیفی به عنوان کارگردان، الهام چرخنده، مجری طرح و هومن طالبی سرمایه گذار پرده برداشت و البته تاکید کرد: «برای این کار برگشت سرمایه هم برای سرمایه گذار در نظر گرفته شده و قرار است تبلیغات یک شکل هنری پیدا کند و یک مسابقه و فیلم مستند برای عرضه در شبکه نمایش خانگی آماده شود.»

در این نشست همچنین عنوان شد که سرمایه گذاری اولیه برای اعزام هنرمندان و ورزشکاران چهار میلیارد تومان است و قرار نیست همه کسانی که نام شان به عنوان حمایت کننده تیم ملی در این پروژه ذکر می شود به برزیل اعزام شوند چون برخی از آنها درگیر پروژه های سینمایی و تلویزیونی خود هستند.

سازندگان بعد از پایان جام جهانی تصمیم دارند آن را در ۲۲ قسمت از طریق شبکه نمایش خانگی روانه بازار کنند. آنطور که از لابلای گفته های سازندگان «یار دوازدهم» برمی آید این پروژه مستند صرف نیست و بخشی از آن به صورت مسابقه طراحی شده است.

هزینه هر نفر ۳۰ میلیون تومان

تا الان اسم های زیادی برای حضور در برزیل رسانه ای شده اما براساس آخرین خبر رسمی فعلا ۱۳ نفر قرارداد بسته اند. نسرین مقانلو، لاله اسکندری، کامران تفتی، سام درخشانی، نیوشا ضیغمی، حسام نواب صفوی، بهنوش بختیاری، بهاره رهنما، پیمان قاسمخانی، لیلا بلوکات، نیما شاهرخ شاهی، فاطمه گودرزی و محمدرضا گلزار بازیگرانی هستند که حضورشان در برزیل قطعی است.

شاید برایتان سوال باشد که هزینه حضور هر بازیگر در کنار تیم ملی چقدر تمام می شود. طبق قراردادی که تهیه کننده با هر بازیگر می بندد، او پکیجی کامل شامل بلیت رفت و برگشت و هزینه اقامت دریافت می کند که مبلغ تمام شده آن چیزی حدود ۳۰ میلیون تومان می شود. با این حساب تا الان که حضور ۱۳ نفر در برزیل قطعی شده، سرمایه گذار باید ۳۹۰ میلیون تومان کنار بگذارد.

البته این هزینه سوای دستمزدی است که هر بازیگر بابت حضورش در این فیلم مسابقه می گیرد. به اینها اضافه کنید دستمزد کارگردان، عوامل مختلف فنی، هزینه های پست پروداکشن، هزینه موسسه پخش کننده تبلیغات...

پژمان ۲ در برزیل؟

سازندگان «یار دوازدهم» برای بازگشت سرمایه شان تصمیم گرفته اند با چند ترفند، جذابیت این فیلم مسابقه را دو چندان کنند. یکی از طرح های آنها استفاده از زوج پژمان جمشیدی و سام درخشانی است که در سریال «پژمان» حضوری موفق داشتند. قطعا کاراکتر بامزه این دو نفر در کنار اتفاقات فوق دراماتیک جام جهانی می تواند برگ برنده فیلم لطیفی شود. شائبه استفاده از ثمره «پژمان» در «یار دوازدهم» وقتی قوت می گیرد که نام پیمان قاسمخانی، سام درخشانی و بهاره رهنما به عنوان ستون های اصلی سریال در فهرست اولیه این پروژه به چشم می خورد.

پژمان جمشیدی هم در آخرین پستی که در اینستاگرامش منتشر کرد از حضورش در جام جهانی خبر داده بود و بعید نیست در فهرست بعدی شاهد اسمش باشیم. البته قضایا به همین سادگی هم که فکرش را می کنید نیست! این رویا در صورتی محقق می شود که سازندگان ابتدا حق رایت شبکه سه، محسن چگینی (تهیه کننده)، سروش صحت (کارگردان) و پیمان قاسمخانی (نویسنده) را بپردازند و مبلغی مجزا به عنوان دستمزد به جمشیدی، درخشانی و رهنما بدهند.

ابهامات پروژه یار دوازدهم

این در شرایطی است که پیمان قاسمخانی قصد ساخت سینمایی «پژمان» را دارد و به احتمال زیاد اکران فیلم با توزیع «یار دوازدهم» همزمان می شود. نتیجه ساده ای که از با کنار هم قرار دادن تکه های این پازل به دست می آید، این است که ترفند بهره گیری از پژمانی ها عملا امکان ندارد، مگر سازندگان سرکیسه را به شدت شل کنند!

ریسکی به نام شبکه نمایش خانگی

پروژه ای در قد و قواره «یار دوازدهم»، با بلند پروازی صرف و تکیه بر شعارهایی مثل «وظیفه ملی در حمایت از تیم فوتبال» و شعارهایی از این دست محکوم به شکست است. سازندگان وقتی می توانند با خیال راحت وارد گود شوند که از بازارشان مطمئن باشند.

به کرات از حال و روز شبکه نمایش خانگی نوشته ایم؛ اینکه به خاطر سوءمدیریت این رسانه عملا ورشکسته شده و حتی کارگردان محبوبی چون مهران مدیری نتوانست در آن دوام بیاورد. اینکه برای خیلی ها هنوز سه هزار تومان مبلغ زیادی است و حاضر به خرج کردن آن برای خرید یک محصول شبکه نمایش نیستند، اینکه ذائقه عمومی اشباع شده و باید ترفندهای تازه برای ترغیب مشتری داشت، اینکه بازار قاچاق اجازه نفس کشیدن نمی دهد و ...

ریسکی به نام لطیفی

حالا در این شرایط که سازندگان «یار دوازدهم» عنان پروژه شان را به کف کارگردانی سپرده اند که تجربه موفقی در شبکه نمایش خانگی نداشته، جای تعجب دارد. محمدحسین لطیفی که روزگاری قرار بود «اثری ماندگار» برای شبکه نمایش خانگی بسازد، نتوانست از پس دو فصل «قلب یخی» بربیاید و شخصا سهم زیادی در بی اعتمادی مردم به این شبکه را ایفا کرد.

او در «ساخت ایران» هم نتوانست مخاطبان را راضی کند و این سریال به دلیل کیفیت پایین عملا به پروژه ای شکست خورده تبدیل شد. وزن لطیفی در تلویزیون هم بعد از سریال «نوبت عاشقی» پایین آمده و گویا کارگردان پرانرژی سال های دور، این روزها چندان «حالی» ندارد. خودش در اعترافی صادقانه در نشست خبری «یار دوازدهم» گفته بود: «پس از مدتی که درگیر کارهای مختلف بودم، قصد داشتم فیلم مستندی بسازم تا خودم را در این عرصه محک بزنم تا کمی از فشارهای کارم هم کم شود.»

این اظهارنظر اما با تصمیم جدید لطیفی منافات دارد. او عزمش را جزم کرده که از حضور در برزیل نهایت استفاده را ببرد و فیلم سینمایی اش را هم کارگردانی کند: «رویای من برزیل»، یک کار کاملا مستقل است و هیچ ربطی به پروژه «یار دوازدهم» ندارد که ۵۰ درصد از فیلمبرداری آن در کشور برزیل و ۵۰ درصد از فیلمبرداری آن در ایران انجام خواهد شد: «ابتدا سکانس های پایانی کار را در برزیل فیلمبرداری خواهیم کرد و سپس برای ادامه مراحل تولید به ایران خواهیم آمد.»

ابهامات پروژه یار دوازدهم

جناب لطیفی در حالی دو هندوانه در دست گرفته که اصلا تجربه خوبی از فیلمسازی در دیار غربت ندارد. او چند ماه پیش در گفتگو با هفت صبح اشاره کرده بود، شرایط «ساخت ایران» در لبنان به قدری سخت بود که تصمیم گرفته فقط به فکر جمع کردن کار باشد حتی به قیمت از دست رفتن کیفیت. در برزیل چه خواهد شد، باید منتظر ماند.

ما هم امیدواریم

نظر عمومی درباره اعزام هنرمندان به جام جهانی چندان مثبت نیست. این نکته را می توان از انبوه کامنت های کاربران سایت های مختلف رصد کرد. مهراب قاسمخانی فیلمنامه نویس خوش قریحه، چند روز پیش پستی در صفحه شخصی اش به اشتراک گذاشت و با مطایبه خطاب به مخالفان گفت: «این پروژه تهیه کننده شخصی داره که هزینه رو از جیبش میده و ما هم در برابرش در یک پروژه دیگه با ایشون همکاری می کنیم و هم امیدواریم ایشون سود کنن.»

سوای این که بده بستان هنرمندان با تهیه کننده «یار دوازدهم» به چه شکل است و اصلا در بازار پیچیده تولیدات فرهنگی می توان کار بهتری انجام داد یا نه، ما هم امیدواریم این پروژه با کیفیت به سرانجام برسد تا هم سرمایه گذار سود کند، هم شبکه نمایش خانگی در انبوه تولیدات ضعیف بیش از این دچار ضرر نشود. تجربه ثابت کرده مردم هزینه کار خوب را می پردازند، به شرطی که «خوب» باشد.

يازدهمين دوره جام جهاني - 1978 ( آرژانتين )

فيفا در کنگره ششم ژوييه سال 1966 خود در لندن تصميم گرفت آرژانتين ميزبان جام جهاني باشد و اين مسووليت در سالهاي 1982 و 1986 به ترتيب به کشورهاي اسپانيا و کلمبيا سپرده شود.

البته آشوب‌هاي سياسي که پيش از برگزاري مسابقات، آرژانتين را در بر گرفته بود، باعث شد بسياري از کشورها به فيفا فشار بياورند تا ميزباني را از اين کشور بگيرد، اما پافشاري "ژائوهاوه لانژ" رئيس فيفا مانع از وقوع اين امر گرديد.

** موفقيت بعد از سالها انتظار
تيم ملي فوتبال آرژانتين پس از حضور در فينال نخستين دوره رقابت هاي جام جهاني به ميزباني اروگوئه در سال ‎ ،1930مدتي طولاني انتظار کشيد تا جام قهرماني را بالاي سر ببرد.
حمايت بي‌دريغ تماشاگران از تيم ميزبان، آنها را به پيروزي مقابل هلند در ديدار فينال جام يازدهم نايل کرد در حاليکه "يوهان کرايف" افسانه‌اي به دليل اوضاع سياسي از حضور در اين جام سر باز زده بود.
به ندرت ديده شده که راهيابي تا فينال رقابت هاي جام جهاني، آنگونه که در يازدهمين دوره اين پيکارها در آرژانتين اتفاق افتاد، با جنجال همراه باشد.

** اعتراض هاي سياسي
اين رقابت‌ها به عنوان ابزاري سياسي براي نشان دادن اعتراض جهاني نسبت به حکومت ديکتاتوري ژنرال "ويده لا" و نقض حقوق بشر در آرژانتين استفاده و به تحريم آن منجر شد.
اما تمام تلاش‌ها براي تحريم جام جهاني بي‌نتيجه ماند. جذبه و هيجان اين رقابت‌ها به حدي بالا و اعتبار آن چندان زياد بود که هيچکس به نداي تحريم توجه نکرد و همه کشورها جز تيم‌هايي که نتوانستند از مقدماتي صعود کنند، در آن شرکت کردند.
انگليس، يوگسلاوي و شوروي سابق از جمله تيم‌هاي ناکام بودند اما تيم‌هاي ديگري مثل ايران و تونس که در عرصه فوتبال نوپا بودند به اين پيکارها راه يافتند و فرانسه بعد از ‎ 12سال توانست به جام برگردد.
آبي پوشان فرانسه به مربيگري "ميشل هيدالگو" در بازگشت به عرصه رقابت بهترين تيم‌هاي جهان، چندان موفق نبودند و "ميشل پلاتيني" و هم‌ تيمي‌هايش نتوانستند از شکست ‎ 1 - 2مقابل ايتاليا و آرژانتين جلوگيري کنند. فرانسه با وجود پيروزي ‎ 1 - 3برابر مجارستان در آخرين ديدار گروهي خود از دور رقابت‌ها خداحافظي کرد.

** صعود تيم هاي مدعي
تيم‌هاي مدعي در اين جام، به راحتي از پس حريفان گروه خود در مرحله نخست برآمدند، به جز هلند که فيناليست دوره قبل بود و يوهان کرايف را نيز در اختيار نداشت. اين تيم با تحميل شکست ‎ 1 - 5به اتريش، شکست ايتاليا با نتيجه ‎ 1 -2و تساوي ‎ 2 -2برابر آلمان غربي که مدافع قهرماني بود، به فينال راه يافت.
در ديگر گروه مرحله دوم، رقابت ميان دو تيم آرژانتين و برزيل با شدت بيشتري ادامه داشت. برزيل تقريبا از حضور خود در فينال مطمئن بود اما آرژانتين مي‌بايست پرو را در آخرين مسابقه خود با اختلاف حداقل چهار گل شکست دهد. "دانيل پاسارلا" و هم تيمي هايش ‎ 6بار دروازه پرو را گشودند تا به اين مهم دست يابند. از اين ميان دو گل سهم "ماريو کمپس" معروف ترين بازيکن آرژانتين بعد از مارادونا بود.
اين تعداد گل ابهام و سوالاتي را برانگيخت اما ميزبان با شايستگي تمام در بازي نهايي، هلند نيمه جان را ‎ 1 -3در وقت اضافه شکست داد تا جشن و پايکوبي در سراسر اين کشور به راه بيفتد.
با اينکه قهرماني تيم آرژانتين را مي‌توان معلول روحيه بانشاط و انگيزه بسيار بالاي آنان براي پيروزي در خانه دانست، نبايد نبوغ مردي به نام ماريو کمپس را به عنوان عاملي تعيين‌کننده ناديده گرفت. کمپس که شماره ‎ 10تيم آبي و سفيد آرژانتين را برتن مي‌کرد، شروع بسيار معمولي در جام يازدهم داشت و در پايان اين رقابت‌ها بود که تازه به اوج درخشش رسيد.
او با به ثمررساندن شش گل، بهترين گلزن جام نام گرفت.

** برترين‌هاي جام ‎1978
قهرمان:آرژانتين
دوم: هلند
سوم: برزيل
چهارم: ايتاليا

** برنده کفش طلايي بهترين گلزن: ماريو کمپس از آرژانتين با ‎ 6گل
** برنده جايزه بازي جوانمردانه: آرژانتين
** اسطوره‌هاي جام جهاني ‎1978
- "ماريو کمپس" (آرژانتين، تولد ‎1954)
مهاجم والنسيا، تنها لژيونري که "سزار لوييس منوتي" سرمربي آرژانتين براي حضور در تيمش انتخاب کرد.
معروف به متخصص در ضربات آزاد، به دليل توانايي در نفوذ به دفاع حريف نقش به سزايي در قهرماني آرژانتين داشت.
دو بار در جريان پيروزي ‎ 3بر يک آرژانتين برابر هلند در فينال گلزني کرد.
وي دومين گل خود را با پشت سر گذاشتن سه مدافع وارد دروازه کرد.
شش گل کمپس او را در جام جهاني ‎ 1978به برترين گلزن اين رقابت‌ها تبديل کرد.
اين بازيکن ‎ 43مسابقه و ‎ 20گل ملي در کارنامه دارد.
- "اوسي آرديلس" (آرژانتين، تولد ‎1952)
مهارت او در حرکت با توپ و هوشمندي در دادن پاس، يکي از عوامل موفقيت آرژانتين بود.
وي ‎ 42مسابقه براي تيم ملي کشورش انجام داد و هنگام عضويت در تاتنهام خوش درخشيد.
به همراه تيم تاتنهام در ‎ 238مسابقه ليگ شرکت کرد و اين تيم را به عناوين قهرماني در جام حذفي باشگاه‌هاي انگليس و همچنين جام يوفا رساند.
آرديلس مدتي را هم در تيم‌هاي پاري سن ژرمن و فالکلاندز وار سپري کرد.
وي در سمت مربيگري موفقيت چنداني نداشت و نتوانست حضور در نيوکاسل، وست برموويچ آلبيون و تاتنهام را با موفقيت پشت سر بگذارد.
- "رودي کرول" (هلند، تولد ‎1949)
همانند بسياري از ستاره‌هاي هلند، فوتبال را از آژاکس آغاز کرد و خود به خود در تيم ملي حضور يافت.
وي که در فينال جام جهاني ‎ 1978برابر آرژانتين بسيار موثر ظاهر شد، ‎83 مسابقه ملي در کارنامه دارد.

** برترين گلزنان جام جهاني ‎1978
ماريو کمپس (آرژانتين) ‎ 6گل
تئوفيلو کوبيلاس (پرو) ‎ 5گل
رابي رنسن برينگ (هلند) ‎ 5گل
لئوپولدو لوکه (آرژانتين) ‎ 4گل
هانس کرانکل (اتريش) ‎ 4گل

** آيا مي‌دانيد؟
- اسکاتلند به رقابت‌هاي سال ‎ 1978راه يافت و با حضور ستارگاني مثل کني دالگليش و گرام سونس، اميد بسياري داشت که براي نخستين بار به مرحله دوم اين پيکارها صعود کند. قبول باخت ‎ 1 -3مقابل پرو و تساوي ‎ 1 -1با ايران آنها را در موقعيتي قرار داد که چاره‌اي نداشتند جز اينکه تيم هلند، فيناليست دوره قبل را با اختلاف سه گل شکست دهند.
اسکاتلند ‎ 1 -3از حريف جلو افتاد اما هنوز به گل ديگري نياز داشت تا صعود کند، گل چهارم اين بازي هم سرانجام به ثمر رسيد اما "جاني رپ" بود که دروازه اسکاتلند را گشود. هلند در ادامه اين رقابت‌ها تا فينال پيش رفت و نايب قهرمان شد. تنها باخت آنان در وقت اضافه فينال مقابل ميزبان بود و اسکاتلند مثل هميشه خيلي زود به خانه برگشت.
- هلند بدون حضور ستاره فينال جام جهاني ‎ 1974خود يعني "يوهان کرويف" در مسابقات حاضر شد.
- ايران و تونس تيم هايي بودند که در اين دوره براي اولين بار جام جهاني را تجربه کردند.
- براي چهارمين بار پياپي، نخستين مسابقه با تساوي بدون گل بين آرژانتين و مجارستان در گروه اول پايان يافت. اين مسابقه پس از اخراج دو بازيکن مجارستان به جنجال کشيده شد.
- در ديگر مسابقه گروه اول ايتاليا ‎ 2بر يک فرانسه را شکست داد. "برنارد لاکومب" از فرانسه با گلزني پس از گذشت ‎ 36ثانيه از شروع مسابقه، دومين رکورد سريعترين گل جام جهاني را به خود اختصاص داد.
- داور در جريان ديدار فرانسه برابر مجارستان، به دليل کفش نامناسب بازيکنان فرانسه تهديد به توقف مسابقه کرد. اما پليس کفش يکي از تيم‌هاي محلي را براي بازيکنان اين تيم آورد و فرانسه ‎ 3بر 1 پيروز شد.
- در گروه دوم نيز تونس به عنوان نخستين کشور آفريقايي با شکست ‎ 3بر يک مکزيک، در جام جهاني به پيروزي دست يافت.
- کليو توماس داور پس از مردود اعلام کردن گل "زيکو" از برزيل که مستقيما از نقطه کرنر وارد دروازه سوئد شده بود، بدنام شد و مسابقه نيز با تساوي يک بر يک خاتمه يافت.
- آرژانتين در چهار جام جهاني، سومين ميزباني بود که به قهرماني رسيد.

** ترکيب بازيکنان آرژانتين قهرمان جام جهاني ‎1978
دروازه‌بانان: هکتور بالي، اوبالدو ماتيلدو فيلول، ريکاردو لاوولپه.
مدافعان: لوييس گالوان، دانيل کيلر، يورگ اولگوين، روبن پاگنانيني، دانيل پاسارلا (کاپيتان)، آلبرتو تارانتيني.
هافبک‌ها: نوربرتو آلونسو، اوسي آرديلس، امريکو گاله گو، روبن گالوان، اومارو لاروسا، دانيل والنسيا.
مهاجمان: دانيل برتوني، رنه هاوسمن، ماريو کمپس، لپولدو لوکه، اوسکار اورتيز.
سرمربي: سزار لوييس منوتي